PVC -stabilisatorenzijn additieven die worden gebruikt om de thermische stabiliteit van polyvinylchloride (PVC) en zijn copolymeren te verbeteren. Voor PVC -kunststoffen zal, als de verwerkingstemperatuur meer dan 160 ℃ overschrijdt, thermische ontleding optreden en wordt HCL -gas geproduceerd. Indien niet onderdrukt, zal deze thermische ontleding verder worden verergerd, waardoor de ontwikkeling en toepassing van PVC -kunststoffen wordt beïnvloed.
Studies hebben aangetoond dat als PVC -kunststoffen kleine hoeveelheden loodzout, metalen zeep, fenol, aromatische amine en andere onzuiverheden bevatten, de verwerking en toepassing ervan niet zal worden beïnvloed, maar de thermische ontleding kan tot op zekere hoogte worden beperkt. Deze studies bevorderen de oprichting en continue ontwikkeling van PVC -stabilisatoren.
Gemeenschappelijke PVC -stabilisatoren omvatten organotinestabilisatoren, metaalzoutstabilisatoren en anorganische zoutstabilisatoren. Organotinestabilisatoren worden veel gebruikt bij de productie van PVC -producten vanwege hun transparantie, goede weerstand en compatibiliteit. Metaalzoutstabilisatoren gebruiken meestal calcium-, zink- of bariumzouten, die een betere thermische stabiliteit kunnen bieden. Anorganische zoutstabilisatoren zoals tribasische loodsulfaat, dibasische loodfosfiet, enz. Hebben langdurige thermostabiliteit en goede elektrische isolatie. Bij het kiezen van een geschikte PVC -stabilisator moet u rekening houden met de applicatiecondities van PVC -producten en de vereiste stabiliteitseigenschappen. Verschillende stabilisatoren zullen de prestaties van PVC -producten fysiek en chemisch beïnvloeden, dus strikte formulering en testen zijn vereist om de geschiktheid van stabilisatoren te waarborgen. De gedetailleerde introductie en vergelijking van verschillende PVC -stabilisatoren zijn als volgt:
Organotinestabilisator:Organotinestabilisatoren zijn de meest effectieve stabilisatoren voor PVC -producten. Hun verbindingen zijn de reactieproducten van organotine -oxiden of organotinechloriden met geschikte zuren of esters.
Organotinestabilisatoren zijn verdeeld in zwavel-bevattend en zwavelvrij. De stabiliteit van zwavelhoudende stabilisatoren is uitstekend, maar er zijn problemen in smaak en cross-kleuring vergelijkbaar met andere zwavelhoudende verbindingen. Niet-sulfur-organotine-stabilisatoren zijn meestal gebaseerd op maleïnezuur of half maleïnezuuresters. Ze houden van methylblikken stabilisatoren zijn minder effectieve warmtestabilisatoren met een betere lichtstabiliteit.
Organotinestabilisatoren worden voornamelijk toegepast op voedselverpakkingen en andere transparante PVC -producten zoals transparante slangen.
Lead stabilisatoren:Typische loodstabilisatoren omvatten de volgende verbindingen: dibasisch loodstearaat, gehydrateerd tribasische loodsulfaat, dibasische loodftalaat en dibasisch loodfosfaat.
Als warmtestabilisatoren zullen loodverbindingen de uitstekende elektrische eigenschappen, lage waterabsorptie en buitenweerstand van PVC -materialen niet beschadigen. Echter,Lead stabilisatorennadelen hebben zoals:
- Toxiciteit hebben;
- kruisbesmetting, vooral met zwavel;
- het genereren van loodchloride, dat strepen op de eindproducten zal vormen;
- Zware verhouding, resulterend in onbevredigend gewicht/volumeverhouding.
- Loodstabilisatoren maken PVC -producten vaak onmiddellijk ondoorzichtig en verkleuren snel snel na aanhoudende hitte.
Ondanks deze nadelen worden loodstabilisatoren nog steeds op grote schaal aangenomen. Voor elektrische isolatie hebben loodstabilisatoren de voorkeur. Vanaf het algemene effect zijn veel flexibele en rigide PVC -producten gerealiseerd, zoals de buitenste lagen van de kabel, ondoorzichtige PVC -harde boards, harde pijpen, kunstmatige leer en injectoren.
Metaalzoutstabilisatoren: Gemengde metalen zoutstabilisatorenzijn aggregaten van verschillende verbindingen, meestal ontworpen volgens specifieke PVC -applicaties en gebruikers. This kind of stabilizer has evolved from the addition of barium succinate and cadmium palm acid alone to the physical mixing of barium soap, cadmium soap, zinc soap, and organic phosphite, with antioxidants, solvents, extenders, plasticizers, colorants, UV absorbers, brighteners, viscosity control agents, lubricants, and artificial flavors. Als gevolg hiervan zijn er veel factoren die het effect van de uiteindelijke stabilisator kunnen beïnvloeden.
Metaalstabilisatoren, zoals barium, calcium en magnesium, beschermen de vroege kleur van PVC-materialen niet, maar kunnen langdurige hittebestendigheid bieden. PVC -materiaal dat op deze manier is gestabiliseerd, begint geel/oranje en verandert vervolgens geleidelijk in bruin en uiteindelijk in zwart na constante hitte.
Cadmium- en zinkstabilisatoren werden voor het eerst gebruikt omdat ze transparant zijn en de oorspronkelijke kleur van PVC -producten kunnen behouden. De langdurige thermostabiliteit van cadmium- en zinkstabilisatoren is veel erger dan die aangeboden door barium, die de neiging hebben plotseling volledig af te breken met weinig of geen teken.
Naast de factor van de metaalverhouding is het effect van metaalzoutstabilisatoren ook gerelateerd aan hun zoutverbindingen, die de belangrijkste factoren zijn die de volgende eigenschappen beïnvloeden: smeerheid, mobiliteit, transparantie, pigmentkleurverandering en thermische stabiliteit van PVC. Hieronder staan verschillende gemeenschappelijke gemengde metaalstabilisatoren: 2-ethylcaproaat, fenolaat, benzoaat en stearate.
Metaalzoutstabilisatoren worden veel gebruikt in zachte PVC -producten en transparante zachte PVC -producten zoals voedselverpakkingen, medische verbruiksgoederen en farmaceutische verpakkingen.
Posttijd: oktober-11-2023