PVC-stabilisatorenzijn additieven die worden gebruikt om de thermische stabiliteit van polyvinylchloride (PVC) en zijn copolymeren te verbeteren.Als de verwerkingstemperatuur van PVC-kunststoffen hoger is dan 160 ℃, zal thermische ontleding plaatsvinden en zal HCl-gas worden geproduceerd.Als deze thermische ontleding niet wordt onderdrukt, zal deze verder worden verergerd, wat de ontwikkeling en toepassing van PVC-kunststoffen zal beïnvloeden.
Uit onderzoek is gebleken dat als PVC-kunststoffen kleine hoeveelheden loodzout, metaalzeep, fenol, aromatische amine en andere onzuiverheden bevatten, de verwerking en toepassing ervan niet worden beïnvloed, maar dat de thermische ontleding tot op zekere hoogte kan worden verzacht.Deze onderzoeken bevorderen de introductie en voortdurende ontwikkeling van PVC-stabilisatoren.
Gebruikelijke PVC-stabilisatoren omvatten organotinstabilisatoren, metaalzoutstabilisatoren en anorganische zoutstabilisatoren.Organotin-stabilisatoren worden veel gebruikt bij de productie van PVC-producten vanwege hun transparantie, goede weersbestendigheid en compatibiliteit.Metaalzoutstabilisatoren gebruiken meestal calcium-, zink- of bariumzouten, die voor een betere thermische stabiliteit kunnen zorgen.Anorganische zoutstabilisatoren zoals tribasisch loodsulfaat, dibasisch loodfosfiet, enz. Hebben een langdurige thermostabiliteit en goede elektrische isolatie.Bij het kiezen van een geschikte PVC-stabilisator moet u rekening houden met de toepassingsomstandigheden van PVC-producten en de vereiste stabiliteitseigenschappen.Verschillende stabilisatoren zullen de prestaties van PVC-producten fysisch en chemisch beïnvloeden, dus strikte formuleringen en tests zijn vereist om de geschiktheid van stabilisatoren te garanderen.De gedetailleerde introductie en vergelijking van verschillende PVC-stabilisatoren is als volgt:
Organotin-stabilisator:Organotin-stabilisatoren zijn de meest effectieve stabilisatoren voor PVC-producten.Hun verbindingen zijn de reactieproducten van organotinoxiden of organotinchloriden met geschikte zuren of esters.
Organotin-stabilisatoren zijn onderverdeeld in zwavelbevattend en zwavelvrij.De stabiliteit van zwavelhoudende stabilisatoren is uitstekend, maar er zijn problemen met de smaak en kruiskleuring, vergelijkbaar met die van andere zwavelhoudende verbindingen.Niet-zwavelorganotinstabilisatoren zijn gewoonlijk gebaseerd op maleïnezuur- of halfmaleïnezuuresters.Ze houden van methyltinstabilisatoren, minder effectieve hittestabilisatoren met een betere lichtstabiliteit.
Organotin-stabilisatoren worden voornamelijk toegepast op voedselverpakkingen en andere transparante PVC-producten zoals transparante slangen.
Loodstabilisatoren:Typische loodstabilisatoren omvatten de volgende verbindingen: dibasisch loodstearaat, gehydrateerd tribasisch loodsulfaat, dibasisch loodftalaat en dibasisch loodfosfaat.
Als hittestabilisatoren zullen loodverbindingen de uitstekende elektrische eigenschappen, de lage waterabsorptie en de weerbestendigheid buitenshuis van PVC-materialen niet beschadigen.Echter,loodstabilisatorenhebben nadelen zoals:
- Giftig zijn;
- Kruisbesmetting, vooral met zwavel;
- Het genereren van loodchloride, dat strepen op de eindproducten zal vormen;
- Zware verhouding, resulterend in een onbevredigende gewicht/volume-verhouding.
- Loodstabilisatoren maken PVC-producten vaak onmiddellijk ondoorzichtig en verkleuren snel na aanhoudende hitte.
Ondanks deze nadelen worden loodstabilisatoren nog steeds algemeen toegepast.Voor elektrische isolatie wordt de voorkeur gegeven aan loodstabilisatoren.Profiterend van het algemene effect ervan, worden veel flexibele en stijve PVC-producten gerealiseerd, zoals buitenlagen van kabels, ondoorzichtige harde PVC-platen, harde buizen, kunstleer en injectoren.
Metaalzoutstabilisatoren: Gemengde metaalzoutstabilisatorenzijn aggregaten van verschillende verbindingen, meestal ontworpen volgens specifieke PVC-toepassingen en -gebruikers.Dit soort stabilisator is geëvolueerd van de toevoeging van alleen bariumsuccinaat en cadmiumpalmzuur tot het fysiek mengen van bariumzeep, cadmiumzeep, zinkzeep en organisch fosfiet, met antioxidanten, oplosmiddelen, extenders, weekmakers, kleurstoffen, UV-absorbers en bleekmiddelen. , viscositeitscontrolemiddelen, smeermiddelen en kunstmatige smaakstoffen.Als gevolg hiervan zijn er veel factoren die de werking van de uiteindelijke stabilisator kunnen beïnvloeden.
Metaalstabilisatoren, zoals barium, calcium en magnesium, beschermen de vroege kleur van PVC-materialen niet, maar kunnen langdurige hittebestendigheid bieden.Op deze manier gestabiliseerd PVC-materiaal begint geel/oranje, wordt vervolgens geleidelijk bruin en uiteindelijk zwart na constante hitte.
Cadmium- en zinkstabilisatoren werden in eerste instantie gebruikt omdat ze transparant zijn en de oorspronkelijke kleur van PVC-producten kunnen behouden.De thermostabiliteit op lange termijn die wordt geboden door cadmium- en zinkstabilisatoren is veel slechter dan die van bariumstabilisatoren, die de neiging hebben plotseling volledig te verslechteren met weinig of geen tekenen.
Naast de factor metaalverhouding houdt het effect van metaalzoutstabilisatoren ook verband met hun zoutverbindingen, de belangrijkste factoren die de volgende eigenschappen beïnvloeden: gladheid, mobiliteit, transparantie, pigmentkleurverandering en thermische stabiliteit van PVC.Hieronder staan een aantal veel voorkomende gemengde metaalstabilisatoren: 2-ethylcaproaat, fenolaat, benzoaat en stearaat.
Metaalzoutstabilisatoren worden veel gebruikt in zachte PVC-producten en transparante zachte PVC-producten zoals voedselverpakkingen, medische verbruiksartikelen en farmaceutische verpakkingen.
Posttijd: 11 oktober 2023